Pod pewnymi względami „Supermarket” przypomina nieco świetny „Wymyk” Grega Zglińskiego. Podczas gdy tamten film odbierał ochotę na podróże podmiejskimi pociągami, wizja Macieja Żaka na zawsze zniechęca do robienia zakupów w sklepach samoobsługowych. Twórcom „Wymyku” i „Supermarketu” udało się oddać atmosferę grozy, która czai się na bohaterów w banalnej codzienności. Na tym jednak podobieństwa się kończą. Zgliński wykorzystywał sensacyjny punkt wyjścia do stworzenia złożonego dramatu psychologicznego. Ambicje Żaka zaspokaja natomiast realizacja trzymającego w napięciu thrillera. Reżyser „Supermarketu” w niektórych scenach umie zaskoczyć widza zwrotami akcji a przez cały czas snucia opowieści podkreśla nieprzyjemnie klaustrofobiczny charakter wykorzystywanej przestrzeni. W historii mężczyzny niesłusznie oskarżonego o sklepową kradzież Żak kilkukrotnie stawia swoich bohaterów przed skomplikowanymi wyborami moralnymi. Najciekawszym elementem „Supermarketu” pozostaje jednak spojrzenie na świątynię konsumpcji jako przestrzeń nieustających konfliktów klasowych. W filmie Żaka chamowaty kierownik sklepu nieustannie podkreśla swoją wyższość nad uzależnionymi od niego współpracownikami. Pracownicy ochrony zyskują natomiast dodatkową motywację do znęcania się nad oskarżonym o kradzież, gdy orientują się, że mają do czynienia z bogatym jubilerem. Niestety, im bliżej finału, tym bardziej film Żaka rozczarowuje. Solidne kino gatunków z zacięciem do krytycznego opisu rzeczywistości ustępuje miejsca b-klasowej grotesce, w której brakuje chyba tylko eksperymentujących na ludziach nazistów. W ten sposób materiał na najlepszy polski film o nierównościach społecznych od czasu „Jestem twój” Grzegorzka ostatecznie zamienia się w pełnometrażowy odcinek serialu „W-11”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz